HATAY SEVDİKLERİNİ ARIYOR

Sessiz gecenin ezanını okudun yüreklere, Karanlıklar kavuşsun diye aydınlıklara
Asrın felaketinin selası okunur vicdanlara…

Doğmamış çocukların çığlıklarına karışır yasımız,
Öylesine içten, öylesine derin ve ölesiye sessiz…

Elinde kandili mi, ciğerimizi mi sallarsın Ey Hatay?
Gözyaşımıza vurur, dua olur ışığın!
Sanma ‘yalnız yürürsün’ hisset, inan Bütün Türkiye seninle…

Sorma,
‘Hangi taşa, hangi toprağa karıştı yavrum, anam babam?’ diye. Mahvoluruz…

6 Şubat’ta kaybettiğin sevdiklerin canlarımızdı, 
Enkazda kalan ahlaksızlıklar…

Bir karanlık gecenin sabahı aldı 
bütün sevdiklerini, 
Omuzlarında kaldı emanetin yükü
Yaşa, yaşat.
Gözlerindeki ışık vursun bayrağa, kararmasın umutlar, yıkılmasın yuvalar,
Bir daha kapanmasın ışıklar,

8 defa çökmüş,
8 defa yeniden inşa oluyorsun 
Bu son olsun n’olursun…
Daha güçlü ayağa kalk, 
Ey Hatay..!
Sibel Bingöl