ÇILGINLAR GİBİ

Bir şarkı var değerli okurlarım bilirsiniz "Hangimiz düşmedik kara sevdaya, hangimiz sevmedik çılgınlar gibi?" diyerek başlıyor. Ve "Deli gibi sevmek ruhumuzda var." diye bitiyor.

Benim de deli gibi sevmek ruhumda var. Deliler gibi seviyorum vatanımı. Ve zaten sevmeli değil mi insan vatanını, memleketini?

Sevmeli... Deli gibi sevmeli.

Öyle günler oluyor ki; bazı geceler, bazı gündüzler, bazı zamanlar küsüyorum vatanıma, memleketime. Hem de küçük bir çocuk edasıyla küsüyorum. Galiba küsecek kadar seviyorum onu. Bağırıyorum, çıldırıyorum, kızıyorum ve sonra susuyor küsüp çekiliyorum köşeme.

Küskünüm yine bugünlerde. Yüreğimde çığlıklar, beynimde isyan ve kalemim susmak istiyor... Susan onlarca can gibi susmak. Sessizliğe bürünmek...

Oysa…? Oysa memleket "BEN" demek, memleket "BİZ" demekti. İnsan küsebilir mi kendisine? Susabilir mi yüreğine?

Ah! Gönlümde ebedi bir memleket sevdası...

Ah! Yüreğimi kanatan camlar

Ah! Yitip giden, toprağa giren geleceğim, şehidim, şehitlerim, yitik gülüşlerim...

Sizde fazla bir gülüş var mı dostlarım?

"Benim gözlerim bir ağlamaktı tutturmuş gidiyor"

Varsa bir kuple alayım.