İYİ İNSAN MUTLULUK, KÖTÜ İNSAN TECRÜBE GETİRİR

      Dünyamız birbirinden farklı insanların yaşadığı bir gezegendir, bu insanların bazıları kalbiyle ve bazıları da aklıyla hareket eder. Kimileri vicdanlıdır ve insanlara iyilik etmek ister, kimileri de vicdanlarına kilit vurmuştur çoktan ve kötülüğü de sanat haline getirmişlerdir. Duyguları körelmiş, makama, paraya tamah eden ve her şeyi çıkar üzerine kurulan insanlar türedi çağımızda.
     “İyiliği yalnızca iyiler anlar, kötülüğü herkes." der Cenap Şehabettin. Herkesin mutlu olacağı, herkesin huzurla yaşayacağı ve tüm insanlığa yetecek bir yerküreye sahibiz aslında ama bazı insanların ihtirasları yüzünden, büyük bir insan topluluğu acı çeker ve savaşlar, insan katliamları bu sayede ortaya çıkar. Kötülüğün anası hırstır, işte sırf kendi tutkuları için başka insanların mallarına ve canlarına kıymaktan hiç çekinmezler çünkü kendileri dışındaki herkesi bir böcek gibi görürler ve amaçlarına ulaşmak için kullanışlı canlılar ararlar.
     “Kötülük dünyada değil, insanın yüreğindedir.” der G. Marquez. İyilik vicdandan gelir, vicdan ise yürekten gelen sesin yansımasıdır çünkü kalp ile vicdan aynı yolun yolcularıdır. Mesela birilerine el uzatırken, birilerinin yardımına koşarken çıkarsız bir şekilde düşünülmeli ki adına iyilik denilebilsin. İyilik bulaşıcıdır ve bu durum aileden başlayarak topluma sirayet eder çünkü aile, toplumların aynasıdır. Kimseye zarar vermeden, kimseleri kırıp dökmeden yaşamalı bu hayatı, yaşadığımız bu kısa hayat ise geçicidir. Kimler gelip, kimler geçmiştir bu dünyadan, hiçbirinin ismi dahi hatırlanmaz çünkü İnsanoğlu ölümlü bir varlıktır ve günü, saati geldiğinde iki metrelik kefene sarılıp toprağa girecektir.
       İyilik ve kötülük toprağa düşen tohuma benzer ve mutlaka bir gün yeşerir, onu biçmek ise ekene nasip olur. İşte bu yüzden çocuklarımıza iyi niyeti, güzeli öğretmeliyiz ve hayatımıza da yansıtmalıyız çünkü çocuklar nasihatleri değil ebeveynlerinden gördüklerini uygularlar. Aile ve toplum içinde şiddete ve kötülüklere şahit olan çocuklar ve gençler de şiddete yönelme haliyle fazladır, böyle olunca da kötülüklerin önü alınmaz bir şekilde yükselir. Evet her ne kadar iyilik kalple ilgiliyse, kötülük de eğitim ve bilinçlenmeyle sona erdirilecek bir durumdur.
      Devletler, toplumlar ve aileler, İyiliği bir erdem ve kötülüğü de bir erdemsizlik olarak kabul etmelidirler ki dünyamıza veya en azından coğrafyamıza huzur ve mutluluk gelebilsin. Belki bu hayatta en çabuk unutulan iyiliktir ama yine de vazgeçmemeli insan. Kurak topraklar nasıl yağmura muhtaç ise, dünyamız da iyiliğe muhtaçtır çünkü yeterince kötülük var. Birilerinden övgü almak için değil, kendi ilkeleri için iyiliğe ve güzele sahip çıkmalı insanoğlu.