Kırgınlıklar

Yorgunlukların ve hayal kırıklıkların arkasına saklanan sırlar gibiydi her şey. İnancı kalmamış insanoğlunun birşeye tutunma çabasında başka bir şey değildi yaşananlar. Kim neye nasıl inandırabilirdi ki. Kırılan bir şey nasıl eskisi gibi inanabilirdi. Yorgundu, yorgunluğunu saklama mücadelesi veriyordu. Aslında bütün mücadelesi kendiyle kendi bile kabullenemezken gerçekliği neyi kime anlatsın. Kendini kimlere inandırsın. 

Yorgunluğu kendiyle, mücadelesi kendiyle, savaşı kendiyle. Tüm bunları kabul etmeme çabasıda kendiyle.

Benlikleri yok olmuş kimisinin, kimisi hiç bulamamış kendini, kimisi  kim olduğunu unutmuş, kimisi neyin yaşam mücadelesini verdiğini bile bilemez olmuş. Kimi asimile, kimi birilerinin gölgesinde.

Gerçekten kimdi insanoğlu ? 

Kendine soru sormaya korkan. Cevaplarını bildiği hataları yapan. Hatta bir oyun senaryosu yazan sonra sonunu bile bile o senaryoyu kendi kendine oynayan.

Ve en kötüsüde ne biliyor musun yazdığı senaryoya kendi kendine inandıran insanoğlu.