Mutlu olmak için milyonlarca sebebim var.
Bütün duyguların tadına vardığımız bi an var mı? Hani hepsini aynı anda hissettiğimiz. Bence var ve tüm bu duygulardan sonra beni kaplayan bir dinginlik hissi bir duraganlık var. Hani hiç bir şey olmamış gibi sakin kalma hissi. Oysa ki ne büyük duygular yaşıyoruz bir günde, bir saatte bazen bir saniyede bile. Milyonlarca duyguyu barındırıyoruz yüreğimizde. Bazen biz bile farkına varmıyoruz bu duyguların.
Hangi duygu hüküm verebilir ki yüreğimize.
Merhamet,sevgi, aşk, öfke, kibir,kıskançlık sanırım bunların hepsini kabul etmeliyiz. Bu duyguların hepsiyle oluşan bir biz varız. Önemli olan nasıl, ne kadar hangi duyguyu içimizde beslediğimiz. Yüreğimizin hangisine teslim oldu. Bence masumiyet hep kazanır bu hayatta ve sanırım ne kadar kırsalarda, ne kadar kırılsanda kirlenmeden yaşayabilmek önemli hayatta. Kalbin hep temiz ve masum kalması. Bazen bi çocuk gibi sığınmak kendi yüreğine. Bazende kendi kendine teslim olmak kaderine.
Aldığımız kararları yöneten duygu ve her duyguyu hükmetmeye çalıştığımız bir mantığımız var. Şimdi mantığımızı kullanabiliyor muyuz sizce ?
Bence hayır mantığımızla aldığımız her kararı duygularımız aldırıyor, korkularımız, savunma mekanizmamız. Bence biz mantığıyla hareket ettiğimiz düşünüp, duygularımıza teslim olmayacak kadar korkak yaşayan insanoğlularıyız.
YORUMLAR