Cesaret ve Ruh

Ruhumuz her gün yeniden nefes alıyor, her gün yeniden doğuyor ve o kadar farkında değiliz ki gerçek mutluluğun. Neyin bize iyi geldiğinin. Aslında her gün yeni bir hayata merhaba dediğimizin. Kalplerimizi yalnızlık hissi ile yaşatıyoruz . Mutluluğun içimizde olduğunu unutuyoruz. Kalplerimizin masumiyetini kaybetmesine izin veriyoruz. Başka yerlerde, başka şeylerde ve başka kişilerde mutluluğu arıyoruz. Bazen bize gerçekten iyi geleni değil, iyi gelmesini istediklerimizi seçiyoruz. Aslında bu yanlızlığa ve boşluğa kendimizi, kendi kendimize itiyoruz. Bazen teslim olmak, bazen akışa dur demek gerekir ve her ikiside büyük cesaret gerektirir. Bir kere yaşarız diyorlar ama aslında bir kere ölürüz her gün yaşarız. Yaşadığımız her gün nasıl mutlu ve huzurlu nefes aldığımızdır önemli olan. Öldüğümüzde asıl önemli olan kalbimizde, aklımızda, ruhlarımızda ne olduğudur. Tanrı kaderimizi biliyor ve sonunda başka hiç bir şeyin önemi yok. Ve bazen cesaret kaderin öncüsü olabilir.